Dramat matki i jej dziecka!

Kobieta zgłasza przestępstwo do prokuratury i zostaje aresztowana, a dziecko "sąd" oddaje oprawcom!

 

Niniejszy artykuł jest odpowiedzią na wniosek pokrzywdzonej kobiety, która poszukując pomocy (również w mediach mainstreamowych), a której to pomocy jej odmówiono, zwróciła się o pomoc do niezależnych dziennikarzy redakcji Ośrodek Informacji Demokracja i Sprawiedliwość z siedzibą w Jeleniej Górze.  Zdecydowaliśmy się na upublicznienie tej bulwersującej sprawy w ramach interwencji prasowej (dziennikarskiej), podjętej przez naszych dziennikarzy.  Na podstawie relacji pokrzywdzonej oraz zebranego materiału dowodowego publikujemy ten artykuł wraz z materiałem filmowym, zrealizowanym przez WSI-TV / Wałbrzyski Serwis Informacyjny w postaci reportażu z cyklu: 

 

Przestępcy w togach – cz. 13 pt.„KORPORACYJNA ZMOWA LOKALNEJ SITWY PRZECIWKO MATCE! SĘDZIOWIE ODDALI JEJ DZIECKO OPRAWCOM”!

 

 

 

Jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego w śledztwie dziennikarskim, na wstępie pokrzywdzona podnosi zarzut, że w 2022 roku została umieszczona w szpitalu na oddziale psychiatrycznym siłą w wyniku pomówień o takie działania i właściwości, które narażają ją na utratę dobrego imienia tj. o czyn z art. 212 §1 k.k. i art. 216 §1 k.k. w zw. z art. 231 §1 k.k., gdzie bezprawnie pozbawiono ją wolności wbrew jej woli, co jest z kolei przestępstwem opisanym w art. 189 § 1, § 2 i § 3 k.k.

 

Relacja pokrzywdzonej:

Pokrzywdzona opisuje w programie, że jako matka małoletniego syna ( w wieku 4,5 roku), zgłosiła do Prokuratury Rejonowej w Wałbrzychu przestępstwo molestowania jej dziecka, po czym została aresztowana, zakuta w kajdanki i pozbawiona wolności bez jej zgody i wbrew jej woli, a w 2022 roku osadzona siłowo na terenie zamkniętego oddziału w szpitalu psychiatrycznym, celem jej uniewiarygodnienia i ubezwłasnowolnienia, gdzie jako osoba zdrowa została poddana przymusowemu leczeniu farmakologicznemu. Kobieta zostaje odizolowana od świata zewnętrznego i jest przetrzymywana w szpitalu przy ul. Batorego w Wałbrzychu, gdzie pozostając więzioną ze szczególnym udręczeniem, zmuszana jest do określonego zachowania przez personel medyczny, który usiłuje wymusić na zdrowej kobiecie podpisanie dokumentów zawierających nieprawdziwe treści i informacje dotyczące jej stanu zdrowia oraz okoliczności w jakich została doprowadzona siłowo do tej placówki przez funkcjonariuszy policji.

 

Pokrzywdzona przekazała dziennikarzom informacje, że poddawana była eksperymentom medycznym, na które nie wyrażała zgody. Na terenie w/w szpitala przez cały okres pobytu kobiecie aplikowane są środki farmakologiczne bez udzielenia jakiejkolwiek informacji o ewentualnych skutkach ubocznych podawanych „leków”. Lekarz psychiatra odmawia także kobiecie udzielenia informacji dotyczących podstawy prawnej i faktycznej umieszczenia jej w tej palcówce, bez jakichkolwiek badań poprzedzających ten fakt i oświadcza, że nigdy nie leczyła się psychiatrycznie oraz, że nigdy nie miała do czynienia z tego typu „specjalistami”. Jak wynika z informacji przekazanych przez pokrzywdzoną, personel szpitala fałszuje w tym czasie dokumentację medyczną i podrabia podpisy pacjentki, aby zalegalizować ten przestępczy proceder. W kryciu tego przestępstwa biorą udział lokalni kuratorzy, sędziowie,  policjanci, pracownicy socjalni  MOPS i PCPR oraz osoby trzecie, spokrewnione z pokrzywdzoną.

 

 

 

Sprzeczne postanowienia „sądu”!

 

Ponadto sędziowie Sądu Rejonowego w Wałbrzychu wydają w tym czasie sprzeczne ze sobą postanowienia i zarządzenia dot. opieki nad skrzywdzonym dzieckiem. Pieczę zastępczą powierzają matce pokrzywdzonej tj. (babce molestowanego dziecka), która działając z najniższych pobudek czerpania korzyści o charakterze finansowym z tego tytułu, z góry powziętym zamiarem wspólnie i w porozumieniu wraz z innymi osobami, usiłują doprowadzić do ubezwłasnowolnienia pokrzywdzonej, by przejąć kontrolę nad spadkiem, który odziedziczyła w części jej należnej po zmarłym ojcu.

Jak wynika z opisu pokrzywdzonej kobiety (matki molestowanego dziecka) oraz dokumentów i innych dowodów materialnych, jej 4,5 roczny syn zostaje uprowadzony przez kuratora sądowego w dniu, kiedy powiadomiła ona o przestępstwie prokuraturę, a następnego dnia poza wiedzą i zgodą matki, dziecko przesłuchiwane jest w sądzie (w charakterze świadka), o czym pokrzywdzona dowiaduje się podczas czynności przesłuchania na terenie Komendy Miejskiej Policji w Wałbrzychu. Kobieta po powzięciu tej informacji natychmiast udaje się do budynku Sądu Rejonowego w Wałbrzychu - IV Wydział Rodzinny i Nieletnich, gdzie jest zastraszana przez panią prokurator, (szczegóły w reportażu), która nie wiadomo na jakiej podstawie stwierdza na terenie budynku Sądu Rejonowego w Wałbrzychu przed przesłuchaniem małoletniego (4,5 l), iż pokrzywdzona kobieta, jako matka ma zły wpływ na własne dziecko i nie ma prawa się do niego zbliżać.

 

 

Okoliczności w jakich doszło do całej sytuacji obecnie będą wyjaśniane w ramach śledztwa na wniosek pokrzywdzonej w postepowaniu przygotowawczym, na podstawie zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa złożonego do Prokuratury Krajowej tj. działania w zorganizowanej grupie przestępczej funkcjonariuszy publicznych w celu osiągania korzyści o charakterze finansowym tj. o czyn z art. 258 § 1 k.k. w zw. z art. 231 §1 k.k., art. 191 §1 k.k., art. 271 §1 k.k., art. 286 §1 k.k., art. 235 k.k., art. 270 §1, §2 i §3 k.k., art. 189 §3 k.k., art. 192 §1 i §2 k.k., art. 200 §1 k.k. i inne, w których to działaniach brali udział funkcjonariusze publiczni.

 

 

Na gruncie prawa karnego, funkcjonariuszami publicznymi są konkretne podmioty.

 

Definicja legalna pojęcia "funkcjonariusz publiczny" została uregulowana w art. 115 § 13 Kodeksu karnego i stanowi katalog zamknięty. Ustawodawca przyjął, iż pod pojęciem "funkcjonariusza publicznego" należy rozumieć:

 

• Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
• posła, senatora, radnego,
• posła do Parlamentu Europejskiego,​
• sędziego,
• ławnika, 
• prokuratora,
• notariusza,
• komornika,
• kuratora sądowego,
• syndyka,
• osobę będącą pracownikiem administracji,
• itp...

 

 

Skandalem jest to, że od przeszło 6 miesięcy małoletni syn pokrzywdzonej przebywa nadal pod opieką w/w babki, która notorycznie utrudnia kontakt matce z jej dzieckiem, jednocześnie umożliwiając kontakt dziecka ze środowiskiem sprawców przestępstwa tj. o czyn z art. 200 k.k. o czym doskonale są poinformowani biorący udział w sprawie wszyscy tzw. funkcjonariusze publiczni tj.

 

• sędziowie;
• prokuratorzy;
• kuratorzy sądowi;
• policjanci;
• pracownicy MOPS i PCPR;
• psychiatrzy;
• psychologowie;
• i inni urzędnicy;

którzy działając w zmowie, odmawiają jednocześnie udzielenia jakiejkolwiek pomocy pokrzywdzonej, zastraszając matkę dziecka, że będzie ścigana przez policję, jeżeli nie zaprzestanie ujawniać publicznie tych informacji!

 

 

Pokrzywdzona kobieta przy udziale swojego pełnomocnika wielokrotnie informowała o zaistniałych okolicznościach Prezes Sądu Rejonowego w Wałbrzychu, prokuraturę, policję i wszelkie instytucje powołane do przeciwdziałania i zapobiegania przemocy nad dziećmi w tym wałbrzyski MOPS i PCPR w Świebodzicach, gdzie zamieszkuje matka pokrzywdzonej sprawująca pieczę zastępczą nad małoletnim 4,5 rocznym dzieckiem. Pokrzywdzona utrzymuje, że jej molestowane małoletnie dziecko, z którym nie ma kontaktu w dalszym ciągu pozostaje w niebezpieczeństwie, ponieważ babka (ustanowiona jako opiekunka zastępcza), będąc (w ocenie terapeutów) osobą zaburzoną, ignoruje wszelkie postanowienia oraz nakazy sądowe i prokuratorskie o obowiązku do udzielania informacji matce o stanie zdrowia dziecka, miejsca jego pobytu i informacji ogólnych związanych z dzieckiem, a ponadto uchyla się od udzielenia informacji dotyczących tego, w jakim stanie jest dziecko i gdzie obecnie przebywa? Informacji na ten temat odmawiają kobiecie także policja, prokuratura i wszelkie instytucje, do których pokrzywdzona wystąpiła o pomoc.

 

 

Zważywszy, że matka pokrzywdzonej kobiety (babka dziecka), stosując przemoc fizyczną wobec córki (poprzez bicie jej po głowie w obecności dziecka), kierowała jednocześnie groźby karalne pozbawienia życia, werbalizując wypowiedzi słowami: "ja cię zabiję ty ku**o", (co słychać i widać na zabezpieczonych nagraniach), pokrzywdzona kobieta zwróciła się o pomoc do naszej redakcji, ponieważ uznała, że jej zdrowie i życie jest zagrożone i istnieje uzasadniona obawa, iż groźby te, zostaną zrealizowane. Ten wstrząsający reportaż, który prezentujemy stanowi publiczne zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa w trybie art. 304 § 1 i 2 k.p.k.

 

 

 

 

 

Jak poinformowała naszą redakcję pokrzywdzona kobieta, w tej sprawie zostaje złożona SKARGA do Prezesa Dolnośląskiej Izby Lekarskiej, na działania korupcyjne podjęte przez lekarzy biegłych psychiatrów i psychologa, w których czynnie z góry powziętym zamiarem brały udział osoby trzecie, a poinformowani o zaistniałych okolicznościach byli lokalni sędziowie, prokuratorzy, kuratorzy sądowi, policjanci oraz urzędnicy MOPS w Wałbrzychu oraz placówki PCPR w Świebodzicach, którzy będą wskazani jako świadkowie w tej sprawie w postępowaniu karnym (sądowym i prokuratorskim), a których personalia zostaną wskazane we wniosku o ich przesłuchanie na etapie postępowania przygotowawczego zgodnie  przepisem KPK opisanym w:

 

Art.  177.  [Obowiązek złożenia zeznań. Miejsce przesłuchania]

§  1. Każda osoba wezwana w charakterze świadka ma obowiązek stawić się i złożyć zeznania, wraz z uwzględnieniem art. 315. § 2 k.p.k.

 

 

Ponadto, jak wynika z oświadczenia pokrzywdzonej w postępowaniu przygotowawczym zostaną zawnioskowani do przesłuchania w charakterze świadków wszystkie osoby, które w przywołanym okresie posiadały wiedzę na temat okoliczności doprowadzenia pokrzywdzonej siłą do szpitala przy ul. Batorego w Wałbrzychu, na okoliczność potwierdzenia lub zaprzeczenia, iż wiedzę taką posiadały i jakie działania w związku z tą wiedzą (procesową) podjęły, by nie dopuścić do dalszej eskalacji kumulatywnego zbioru przestępstw i dalszego ich popełniania, a także zostanie wystosowana korespondencja w celu uzyskania informacji na temat tego, jakie działania podjęto, by nie dopuścić do zacierania śladów przestępstwa, zgodnie z procedurą opisaną w Kodeksie postępowania karnego w:

• Art. 5. § 1 i § 2 K.p.k.
• Art. 10. § 1 i § 2 K.p.k.
• Art. 49. § 1 K.p.k.
• Art. 174. K.p.k.
• Art. 175. § 1 i § 2 K.p.k.
• Art. 353. § 1 K.p.k.

 

Naruszenie przepisów prawa:

 

Jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego, naruszone zostały prawa pokrzywdzonej do informacji określane jako PRAWA PACJENTA, co nie wymaga uzasadnienia pod kątem prawnym, gdyż wiedza ta jest powszechnie dostępna i obowiązująca, opisana w poniższych aktach prawnych:

Ustawa o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta: Stan prawny aktualny na dzień: 19.06.2023 Dz.U.2022.0.1876 t.j. - Ustawa z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta.

Źródło: https://lexlege.pl/ustawa-o-prawach-pacjenta-i-rzeczniku-praw-pacjenta/

 

Ministerstwo Zdrowia: Ustawa z dnia  6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz.U. z 2012 r., poz. 159) Dz.U. z 2012 r., poz. 159

Źródło: https://www.gov.pl/web/zdrowie/prawa-pacjenta

(...) "Pacjent na oddziale psychiatrii ma takie same prawa pacjenta jak w każdym innym szpitalu oraz dodatkowe prawa wynikające z tego, że  jest leczony w szpitalu psychiatrycznym." (...)

 

(...) "Każdy pacjent od 16 r.ż. ma prawo zgadzać się lub nie na proponowane mu badania i zabiegi, wcześniej robią to za niego jego rodzice/opiekunowie prawni. Ale również przed 16 r.ż. lekarz ma obowiązek wysłuchać twoich wątpliwości. Każdy pacjent ma prawo do poszanowania swojej intymności i godności". (...)

 

(...) "To tylko część praw, które obowiązują w szpitalu. Na ich straży stoją rzecznicy praw pacjenta szpitala psychiatrycznego. Możesz w każdej chwili, bez względu na wiek, oczekiwać kontaktu z rzecznikiem." (...)

 

 

Podawanie leków bez zgody pacjenta!

Podawanie leków osobom zdrowym wbrew ich woli i bez ich zgody jest przestępstwem opisanym jako zmuszanie do określonego zachowania tj. o czyn z art. 191 § 1 k.k., a brak udzielenia pacjentowi informacji przez lekarza, dotyczących ewentualnych przeciwskazań, jakie mogą wystąpić po przyjęciu danego preparatu, jak miało to miejsce w przypadku pokrzywdzonej, kwalifikuje się jako czyn zabroniony opisany w art. 160 § 1 k.k. tj. narażenia życia i zdrowia. Ponadto działanie to nosi znamiona przestępstwa z art. 231 § 1 k.k. i narusza przepisy, które regulują prawa pacjenta o dostępie do pełnej informacji o stanie zdrowia, badaniach, lekach i dostępie do dokumentacji na każdym etapie procedury (badania, leczenia, obserwacji) itp.

 

 

Postępowanie to jest nieetyczne, niemoralne i nieprofesjonalne, a działanie medyczne bezzasadne!

Lekarz  psychiatra, który nie poinformował zdrowego pacjenta przebywającego w tutejszej placówce na obserwacji, a w stosunku do niego zastosował leczenie, pod bezzasadnym pretekstem budzi poważne wątpliwości, co do zakresu jego kompetencji, gdyż jak wynika z informacji Polskiego Towarzystwa Nefrologicznego, każdy preparat, który jest lekiem, może wywołać szereg skutków ubocznych, do uszkodzenia narządów nerek włącznie, co jest praktyką niedopuszczalną.

 

Lek z definicji podaje się osobom chorym, a nie zdrowym.

Stawianie pacjenta przed faktem dokonanym i poinformowanie go w trakcie badania, (które jest dobrowolne), że lekarz zlecił konieczność podania LEKU, bez poinformowania o możliwych skutkach ubocznych, na dodatek osobie zdrowej, a następnie próba uzasadnienia tego faktu tłumaczeniem, że pacjent nie ma wiedzy na temat metodyki badań i nie powinien ingerować w decyzje lekarza, jest nie do zaakceptowania w kontekście prawodawstwa dot. praw pacjenta do uzyskania informacji choćby dotyczących ewentualnych przeciwskazań, czy możliwości powstania powikłań z tym związanych. Takie podejście całkowicie deprecjonuje rzetelność i bezstronność personelu medycznego, który w skandalicznych warunkach podejmował decyzję na zlecenie funkcjonariuszy publicznych zamieszanych w całą sprawę, którzy ponad wszelką wątpliwość dopuścili się szeregu przestępstw wydając niestosowne postanowienia i zarządzenia, które nie były poparte żadną materią dowodową.

 

 

Do sprawy przystąpiło Stowarzyszenie PRO-FUTURIS z Wrocławia, które przy udziale pełnomocnika wskazanego przez zarząd do reprezentowania pokrzywdzonej, będzie monitorować i nadzorować tę sprawę domagając się odszkodowania i zadośćuczynienia za wyrządzone szkody przez sprawców. Pokrzywdzona kobieta zapowiada, że wszyscy, którzy brali udział w tym przestepczym procederze zostaną pociągnięci do odpowiedzialności karnej, cywilnej i dyscyplinarnej w związku z naruszeniem jej konstytucyjnych praw.

 

Pokrzywdzona kobieta zapowiada, że wszyscy, którzy brali udział w tym przestępczym procederze zostaną pociągnięci do odpowiedzialności karnej, cywilnej i dyscyplinarnej w związku z naruszeniem jej konstytucyjnych praw opisanych w art. 45 Konstytucji RP, a ponieważ w tym konkretnym przypadku doszło do szeregu świadomych zaniedbań i naruszenia prawa przez funkcjonariuszy publicznych oraz popełnienia przestępstwa z art. 231 §1 k.k., w tym naruszenia nietykalności cielesnej jej dziecka oraz naruszenia dóbr osobistych pokrzywdzonej, a co skandaliczne, także naruszenia  KONWENCJI O PRAWACH DZIECKA, przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 20 listopada 1989 r.(Dz. U. z dnia 23 grudnia 1991 r.), podanych do powszechnej wiadomości w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej przez PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ w dniu 20 listopada 1989 r. oraz:

 

Art. 30. Konstytucji RP

Zasada ochrony godności człowieka Przyrodzona i niezbywalna godność człowieka stanowi źródło wolności i praw człowieka i obywatela. Jest ona nienaruszalna, a jej poszanowanie i ochrona jest obowiązkiem władz publicznych.

 

Art. 189. KK Pozbawienie człowieka wolności

§ 1. Kto pozbawia człowieka wolności, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

§ 2. Jeżeli pozbawienie wolności trwało dłużej niż 7 dni, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.

§ 3. Jeżeli pozbawienie wolności, o którym mowa w § 1–2a, łączyło się ze szczególnym udręczeniem, sprawca podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.

 

w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy, wszyscy sprawcy którzy brali udział w przestępstwie zostaną postawieni w stan oskarżenia, przy udziale organizacji pozarządowych, mediów i organizacji społecznych w tym międzynarodowych.

 

Interwencja prasowa - jest gwarancją praw obywatelskich, tj. prawa do występowania ze skargami i wnioskami. Odwołanie się do osądu opinii publicznej podczas interwencji prasowej ma charakter korygujący nieprawidłowe patologie życia publicznego. Prawo do interwencji prasowej przyznane zostało przez Kodeks postępowania administracyjnego redakcjom środków społecznego przekazu. Jej zakres przedmiotowy może dotyczyć wszystkiego, a zwłaszcza krytyki działań instytucji publicznych i jest powszechną, najłatwiej dostępną formą obrony interesów jednostki.

 

 

 

Piotr Luteńko

Dziennikarz śledczy ds. kryminalnych, korupcji

i zorganizowanej przestępczości

Ośrodek Informacji DiS